Abdominal ekstragenital yerleşimli endometriozisler: Tek merkez deneyimi

Amaç: Bu çalışmada semptomatik ekstragenital yerleşimli intraabdominal endometriozis olgularıyla ilgili klinik deneyimimizi sunmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada değişik endikasyonlar sebebiyle opere edilen ve nihai histopatojik incelemesinde endometriozis olarak rapor edilen olgular değerlendirildi. Hastaların demografik özelliklerinin yanısıra klinik prezentasyonları, lokalizasyonları, yapılan cerrahiler ve takip süresi içindeki rekürens oranları değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmamızda histopatolojik olarak konfirme edilmiş 778 endometriozis tanısı almış hastalar retrospektif olarak incelendi. 32 (%4.1) olguda ekstragenital abdominal yerleşim mevcut olup, hastaların tamamı semptomatik idi. Hastaların başvuru esnasındaki en sık semptomları karın ön duvarda ele gelen kitle (n:13 %40.6) ve kronik tekrarlayan abdominal/pelvik ağrı (n:9, %28.1) şeklindeydi. Abdominal ekstragenital endometriozisli olguların %22’sinde (n=7) klinik tanısı preoperatif dönemde konmuştu. Yapılan operasyonlar ise karın ön duvarından kitle eksizyonu, (n=14, %43.8), apendektomi (n=5,%15.7), pelvik kitle eksizyonu (n=6,%18.8), anterior rezeksiyon (n=3,%9.4), sağ hemikolektomi (n=2,%6,3), laparotomi ile birlikte üriner stentleme (n=2,%6,3) idi. Ortalama 42 aylık takip süresinin sonunda 6 olguda (%18.7) nüks izlendi. Sonuç: Endometriozis, ekstragenital tutulum sebebiyle reproduktif dönemde değişik nedenlere bağlı olarak abdominal cerrahi planlanan kadınlarda ayırıcı tanıda düşünülmelidir. Komplet cerrahi eksizyonun yansıra, endometrizis tanısının pre- veya intraoperatif dönemde konulması durumunda yara koruyucu kullanılması nüks oranlarının azalmasını sağlayabilir.