Özel eğitime ihtiyaç duyan çocuklarda oyuncak ve oyunun önemi

Özel eğitime muhtaç çocukların hem günlük yaşantıları hem de eğitimleri son yıllara kadar göz ardı edilmiştir. Ancak TBMM 1997’de Özel Eğitim Yasasını kabul etmiştir. Bu kanunun birinci bölüm sekizinci maddesinde zorunlu ilköğretim programlarının amaçlarını gerçekleştirecek durumda olmayan bireyler için gelişim alanlarındaki performans düzeyleri dikkate alınarak hazırlanmış eğitim programlarının uygulanacağı kurumlar açılması gerektiği belirtilmiştir. Ek olarak, madde 6’da erken çocukluk dönemindeki özel eğitim hizmetleri ailenin bilgilendirilmesi ve desteklenmesi temeline dayalı olarak evlerde ve kurumlarda sürdürülür denmektedir. Bu tarihten sonra alandaki araştırmalar artan bir ivme kazanmıştır. Özel eğitime muhtaç çocukların eğitimine verilmesi gereken önemden yola çıkarak bu çalışmanın amacı eğitim sürecindeki oyun uygulamaları ve amaçlara ulaşmada kullanılan oyun ve oyuncak kavramlarının incelenmesidir. Çalışmanın amacına uygun biçimde özel eğitime muhtaç çocukların oyun durumları, ailelerinin oyunlara ve oyuncaklara olan tutumları ve hangi oyun ve oyun araçlarının bu çocukların gelişimleri için faydalı olacağının bilgisinin katkılarına yönelik literatür taranmıştır. Çalışma sonunda oyun, oyuncak ve oyun müdahalelerine yönelik otistik, down sendromlu, yaygın gelişimsel geriliği olan çocukların tutumları ve ailelerinin algıları, bilgi düzeyleri, tutumları ile ilgili önemli sonuçlar çıkarılmıştır. Sonuçlar göz önüne alındığında, Türkiye’de özel eğitime muhtaç çocukların ev ve eğitim ortamlarını inceleyecek hem nitel hem de nicel yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır.