K antropologiji žene

Kritika antropološke paradigme uslijedila je kao rezultat fundamentalnih procesa emancipacije dotad »primitivnih« društava i osvještavanja njezinog kolonijalnog savezništva. No, ona ne ostaje samo na tim općim, nacionalnim relacijama. Već u jeku najžešćih rasprava o granicama antropološkog pristupa javlja se svijest o tome da tradicija proučavanja nekih društvenih grupa (obično marginalnih) sadrži sve elemente »kolonijalističkog« pristupa. Specifična problematizacija statusa žene i njene djelatnosti u okviru antropologije, izlazak iz posebne vrste »nevidljivosti« žene u znanosti, dio je, zapravo šire kritike postojećeg seksizma u znanostima. Borbena antropologija koja želi omogućiti nove horizonte analize spolnosti u društvu, utemeljena na specifičnoj »ženskoj perspektivi« kritike antropoloških paradigmi, dobila je metaforički naziv »antropologija žene«. Ovaj tekst, uz osnovna polazišta na kojima se zasniva ova orijentacija daje pregled najrelevantnije literature s tog područja. Autorice su kritički prikaz tog korpusa literature podijelile na četiri dijela, instance neophodne za novo promišljanje položaja žene u različitim kulturama. To su razmatranje prirode i kulture čije je poimanje kao ahistorijskih, razdvojenih entiteta antropologija žene stavila u pitanje; problem društvene podjele rada; odnosi moći i poimanje privatnog i javnog. U zaključku se ističe kako je, i unatoč nekim jednostranostima i pojednostavljenjima, antropologija žene na putu da otkrije jedno novo, dosad neistraženo polje analize i da se usmjeri k razaranju jednog očigledno ideologiziranog poretka.