Electric machine rotor with permanent magnets

Wirnik maszyny elektrycznej z magnesami trwałymi na powierzchni, cylindryczny, wewnętrzny lub zewnętrzny, ma jarzmo na długości jest złożone z n segmentów (1.1). Segmenty (1.1) są lite lub pakietowane z blach, między segmentami (1.1) są umieszczone blachy (1.2) z zębami, które znajdują się w strefie pomiędzy magnesami i są styczne do powierzchni bocznej magnesów, natomiast przestrzeń między: powierzchnią jarzma, magnesami trwałymi i powierzchnią obwodową wirnika, jest wypełniona tworzywem. W segmentach (1.1) litych lub pakietowanych z blach mogą znajdować się rowki i lub występy, ułożone w strefie między magnesami, przy czym występy nie stykają się z magnesami, a przestrzeń między: powierzchnią jarzma, magnesami trwałymi i powierzchnią obwodową wirnika, jest wypełniona tworzywem. Tworzywo wypełnia rowki oraz obejmuje występy. Liczba rowków lub występów w strefie międzybiegunowej jest równa lub większa od 1. W każdej strefie międzybiegunowej, pomiędzy magnesami rowki oraz występy (1.4) mogą być rozmieszczone obok siebie, naprzemiennie zarówno na obwodzie jarzma, jak i na długości osiowej ls segmentów (1.1). Zęby w blachach (1.2) mają kształt trapezowy (1.2a), prostokątny lub litery T. Liczba zębów na obwodzie blachy (1.2) jest równa lub dwa razy większa od liczby biegunów i są położone w strefie międzybiegunowej. Korzystnie jest aby wysokość zębów hz ≤ (hPM + 0,5δ), gdzie hPM oznacza grubość magnesu trwałego, a δ długość szczeliny powietrznej, ponadto w zębach (1.2a) trapezowych oraz w zębach prostokątnych korzystne są otwory (1.2b). Rowki mogą być prostokątne (1.3a), trapezowe (1.3b) bądź w kształcie litery T, a także występy mogą być prostokątne (1.4a), trapezowe lub w kształcie litery T. Przy skrętnie ułożonych segmentach magnesów trwałych na obwodzie jarzma, także skrętnie są ułożone blachy (1.2) z zębami oraz blachy z rowkami i występami. Korzystnie jest, aby tworzywem wypełniającym przestrzenie między jarzmem wirnika, magnesami trwałymi i powierzchnią obwodową wirnika była żywica lub kauczuk, przy czym powierzchnię obwodową wirnika określa średnica zewnętrzna zębów w blachach (1.2) bądź średnica przyszczelinowa magnesów trwałych przyklejonych do jarzma.