Narrative Journalism in the Context of Slow Journalism and an Evaluation

Bu çalışmada günümüzde gazetecilikte önemli bir yeri olan yavaş gazetecilik bağlamında anlatı gazeteciliği konusu ele alınmaktadır. Özellikle 21. yüzyıldan itibaren dijital mecraların yaygınlaşmasıyla birlikte habercilikte hızlı olma kaygısı artmıştır. Bu durum ise haberde kalite sorununu doğurmuştur. Böylesi bir ortamda, habere derinlik katan ve okuru haberin içine alarak sürüklemeyi amaç edinen haber anlatılarından örnekler sunan yavaş gazetecilik tarzı dünyada her geçen gün yaygınlaşmaktadır. Anlatı gazeteciliği ise yeni bir gazetecilik stili değildir. Öyle ki 17. ve 18. yüzyıllardaki haberler metinleri yapı ve tarz bağlamında kurgusal hikayelere benzemektedir. Ayrıca 19. yüzyılda da gazetecilerin haber hazırlarken edebiyat ve gazetecilik unsurlarını bir arada kullandıkları bilinmektedir. ABD’de gazeteciliğin bu formunun 19. yüzyılın ortalarından sonraya uzandığı görülmektedir. Erken 20. yüzyılda ise gazetecilik mesleğinde oluşan uzmanlaşma objektiflik isteğine öncülük etmiştir. Haberde anlatı tarzı, yerini nötr ve objektif biçimde karakterize edilmiş ve kronolojik olmayan ters piramit kuralına bırakmıştır. Ancak anlatı gazeteciliği ABD’deki doruk noktasına yeniden 20. yüzyılın ikinci yarısında ulaşmıştır. Edebi anlatı tarzına işaret eden ve Avrupa’da da yaygınlaşan bu gazetecilik tarzı, okurun haber hikayesinin içine girmesini ve hikaye ile birlikte sürüklenmesini sağlamaktadır. Anlatı gazeteciliğini incelemek adına bu çalışmada The Guardian gazetesinde yayımlanmış olan “Proust ile akşam yemeği: Alzheimerli hastaların bakıcıları hastaların dünyasına nasıl dahil oluyor” başlıklı haber, metin analizi yöntemiyle incelenmiştir. Sonuca göre, analiz edilen haberin hızlı hazırlanmadığı, haberde olaylardan çok karakterlerin duygularına odaklanıldığı, okurun meraklandırıldığı ve yazarın bakış açısıyla yapılandırmalar yapıldığı görülmektedir. Bu yaklaşım anlatı gazeteciliğini işaret etmektedir. Bu gazetecilik tarzı ters piramit kuralına uygun, nötr ve mesafeli haberlerden farklıdır. Öyle ki okurlar hikayenin içine tam olarak dahil oldukları bir okuma deneyimi yaşayabilmektedir. Okurlar hikayedeki karakterleri tanıma şansına sahip olmakta, onların duygularını ve düşünceleri anlamaları neticesinde de söz konusu karakterlerle özdeşleşebilmektedirler. Bu çıkarımlara göre okuru hikayenin içine alan anlatı gazeteciliği yakın gelecekte dünyada daha yaygın bir hale gelecektir.