Kemoradyoterapi ile Tedavi Edilen Lokal İleri Nazofarinks Karsinomlu Olgularda Bcl-2 ve CD9 Ekspresyonunun Prognostik Önemi

Amaç: Nazofarins kanserleri, diğer baş ve boyun kanserlerinden etiyolojik, epidemiyolojik, histopatolojik özellikler, biyolojik davranış ve tedavileri açısından önemli farklılıklar gösterir. Apopitotik uyarıcılara direnç sağlayan bir gen olan Bcl-2 ve CD9'un tümör hücresi proliferasyonu ve metastazı ile ilişkili olduğu bulunmuştur. CD9 varlığı pozitif prognostik faktör olarak kabul edilir. Materyal ve Metod: Erciyes Universitesi Onkoloji Hastanesindeki 18 yaşından büyük kemoradyoterapi ile tedavi edilen lokal ileri 40 nazofarinks kanserli hasta araştırılmıştır. Bu olguların genel sağkalım, lokal kontrol, hastalıksız sağkalım ve prognostik faktörleri değerlendirildi. Bu hastaların parafin bloklarında immünohistokimyasal yöntemle CD9 ve Bcl-2 araştırıldı ve diğer klinikopatolojik parametrelerle karşılaştırıldı. Bulgular: Bcl-2 pozitif ve negatif vakalar arasında 5 yıllık hastalıksız sağkalım, genel sağkalım ve lokal kontrol açısından anlamlı fark bulunmadı (sırasıyla p = 0.811, p = 0.845 ve p = 0.442). Genel sağ kalım, lokal kontrol ve hastalıksız sağ kalım için prognostik faktörler olarak Bcl-2 pozitifliği veya negatifliğini anlamlı gösteremedik (p> 0.05). CD9 pozitif grupta 5 yıllık lokal kontrol açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (p = 0.047). Sonuç: Nazofaringeal karsinomlu hastalarda CD9 pozitifliği veya negatifliği için prognostik bir değeri açıkça gözlemlemek. Nazofaringeal karsinomlu hastalarda 5 yıllık hastalıksız sağkalım açısından CD9 pozitifliği veya negatifliği için prognostik bir değer gözlemlendik. Ancak CD9 pozitifliği ve negatifliğinin prognostik değeri olup olmadığını gösteremedik.